نیازهای آموزشی امدادگران در فرآیند امداد و انتقال مجروحین جنگی با جراحات شکمی در جنگ های زمینی

اهداف. یکی از موارد مهم در جنگ­ها، حضور و اقدامات موثر کادر درمان و امدادگران است که اگر به موقع و با برنامه و دانش مشخص وارد کار شوند، از صدمات بسیاری پیشگیری نموده و سبب حفظ روحیه رزمندگان و کاهش عوارض می­شوند. بدون شک تصمیم­گیری­های صحیح بالینی، تدبیر در موارد استرس­زا، تنظیم اطلاعات و داده­ها و استفاده­ی مناسب از آموخته­های نظری و عملی، از مسئولیت­های امدادگران است که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است.   روش­ها. این بررسی، مطالعه­ای توصیفی به روش مقطعی است. در راستای موضوع پژوهش، پرسش­نامه­ای تهیه شد و در اختیار 50 نفر از امدادگرانی که در زمان جنگ حضور داشتند، قرار گرفت. پاسخ­ها با توجه به اهداف تحقیق و با استفاده از نرم­افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.   یافته­ها. در حیطه­ی شناختی، امدادگران 70% صدمات شکمی را نیازمند اقدام فوری تشخیص دادند. در حیطه­ی حرکتی، 50% پاسخ­های امدادگران در خصوص مراقبت­های درمانی در جراحات نافذ شکمی نادرست بود. در حیطه­ی روانی و عاطفی، 42% امدادگران، آموزش عملی و تئوری و مسلط بودن به کار را بهترین عامل حمایت­های روانی و عاطفی اعلام کرده­اند.   نتیجه­گیری. با توجه به نتایج این مطالعه، امدادگران در سه حیطه­ی شناختی، حرکتی و رفتاری نیاز به آموزش­ دارند.